“มะ ไม่ อิ๋งเจิ้น อย่า...ไม่เอา”
ร่างบอบบางห้ามด้วยเสียงเว้าวอนขณะที่ขาขาวที่ถูกแยกออกไกลกัน
อิ๋งเจิ้นเบียดกายทาบทับร่างนุ่มนิ่ม แนบชิดจนไม่เหลือช่องว่างระหว่างคนทั้งสองมือหนาไล้ทั่วต้นขาเนียนนุ่ม
บีบเค้าโคนขาขาวละมุนมือจนบอบช้ำ
ขณะที่เฟยหลงลงรับรู้ว่าส่วนแข็งแกร่งของอีกฝ่ายกำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย
แผ่นผลังบางเหยียดเกร็งติดกับเตียงเพราะแรงทาบทับจากร่างสูงด้านบน
อิ๋งเจิ้นหายใจหอบแรงจนเฟยหลงหน้าร้อนวาบไปทั้งใบหน้า ร่างสูงขยับกายเข้ามาชิด
เข้ามาอีก ลึกล้ำจนสุดความอ่อนนุ่มภายใน มือขาวกรีดเล็บลงบนแผ่นหลังแกร่ง
สะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อรับเอาตัวตนของร่างสูงมาไว้ในกายทั้งหมด
อิ๋งเจิ้นหอมหน้าผากเนียนดังฟอดยาวๆ
ขณะน้ำตาใสๆไหลรินจากดวงตาคู่สวย ความรู้สึกพ่ายแพ้อย่างหมดรูปและความรู้สึกเลวร้ายทุกอย่างโจมตีจนเฟยหลงแทบจะไม่อยากมองหน้าร่างสูงอีกต่อไป
ทว่าอิ๋งเจิ้นก้มหน้าลงมาชิด ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยน้ำตาบนแก้มเนียนให้ช้าๆ
เฟยหลงฟาดฝ่ามือลงบนอกกว้างอย่างแรงหลายครั้ง
“นายมันเลว! นายมั่นชั่ว ชั่วที่สุดเลยอิ๋งเจิ้น.....อื้ออ”
ทว่าเสียงทุ้มก็ต้องกลืนหายเพราะริมฝีปากร้อนแนบสนิทลงมาบนริมฝีปากนุ่มสีสด
บดเบียดเคล้าคลึงและย้ำลงมาหนักๆดูดดุนกลีบปากบวมช้ำย้ำๆไปมาดุนดันจนเฟยหลงเผลอใจอ่อนยวบเผยอริมฝีปากรับเรียวลิ้นอุ่นชื้นให้เข้ามาช่วงชิงความหวานจนได้
ปลายลิ้นร้อนของร่างสูงเกาะเกี่ยวเข้าหาลิ้นนุ่มภายในโพรงปากแสนหวาน
ตักตวงและลิ้มรสทั่วโพรงปากแสนหวานอย่างไม่รู้เบื่อ ขณะที่ค่อยๆขยับกายเข้าหาร่างเล็กใต้ร่างเป็นจังหวะช้าๆนาบๆทั้งๆที่ริมฝีปากยังแนบสนิท
เฟยหลงเสียววาบไปทั่วท้องน้อยเมื่อร่างสูงดันกายเข้าหาเขาช้าๆทว่าลึกซึ้งและลึกล้ำจนร่างขาวโพลนขยับเขยื้อนไปตามแรงสอดประสานของร่างสูง
อิ๋งเจิ้นยังคงบดจูบลงมาบนริมฝีปากนิ่มไม่หยุด
ขณะที่มือหนาไล้ทั่วร่างขาวเกือบปลาย ลูบไล้ต้นขาเนียน
ก่อนจะช้อนใต้ข้อพับขาและดันให้ขาขาวพาดบนบ่าแกร่ง
ริมฝีปากร้อนผ่าวค่อยๆถอนออกไปขณะที่อิ๋งเจิ้นยังคงหยัดกายเข้าหาร่างนุ่มนิ่มใต้ร่างอย่างปรารถนาและต้องการ
ช่องทางอุ่นร้อนโอบกระชับเข้าไว้และกระตุกตอดรัดเป็นจังหวะจนอิ๋งเจิ้นแทบจะคลั่ง
เหงื่อผุดซึมทั่วหน้าผาก
ดวงตาคมเข้มกวาดมองทั่วร่างขาวเนียนชื้นไปด้วยเหงื่อที่หอบสะท้านอยู่ใต้ร่างเขาตอนนี้
เฟยหลงเซ็กซี่มาก เย้ายวนจนเขาแทบจะคลั่งตายคาอกอีกฝ่ายเลยก็ว่าได้ อิ๋งเจิ้นแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความกระหาย
ก่อนจะเร่งจังหวะสอดประสานให้เร็วขึ้นๆตามแรงอารมณ์
“อ๊า...อ๊ะ อ๊า อื้อ! อ๊า...” เสียงหวานครางกระเส่าตามแรงขยับเขยื้อนที่ร่างสูงผสานร่างเข้าหาลงมาย้ำๆ
กระทบจุดเร้านักหน่วงจนร่างขาวเนียนบิดกายเร่า ขาขาวสั่นระริก
ต้นขาเนียนจะหุบเข้าหากันอยู่ทุกเมื่อเพราะทนความเสียวซ่านไม่ไหว จนมือหนาต้องจับข้อเท้าขาวไว้
อิ๋งเจิ้นรวบร่างขาวมากอดไว้แนบอก แล้วกระแทกกายเข้าหาย้ำๆด้วยแรงอารมณ์
หมุนควานจนทั่วผนังอ่อนนุ่มและโจนจ้วงเข้าออกกระทบจุดกระสันภายใยของร่างเล็กอย่างเร่าร้อน
“อ๊า อ๊า! อึ๊! อ๊า...อ๊ะ
อ๊า...” เสียงหวานครางกระเส่าไม่หยุด ร่างโปร่งบางบิดกายเร่าๆราวกับจะขาดใจ
ช่องทางอ่อนนุ่มตอดรัดถี่ยิบจนร่างสูงกัดฟันกรอด
“อือ เฟยหลง...เฟยหลง...แฮ่ก...เฟยหลง” เขาครางเรียกชื่อคนใต้ร่างเหมือนคนบ้า
คลั่งไคล้พรมจูบไปทั่ววงหน้าสวยอย่างรักใคร่
“อ๊ะ อ๊า อิ๋งเจิ้น...ไม่ อะ อย่า...อ๊า อย่า แฮ่ก...”
เสียงกระเส่าร้องไม่หยุดเมื่อใบหน้าคมก้มต่ำหาแผ่นอกนวล
พรมจูบซุกไซ้จนทั่ว ก่อนจะดูดดุนยอดอกนุ่มเข้าโพรงปาก
ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียระรัวบริเวณยอดอกจนร่างระหงสะท้านเฮือก
เสียวสยิวจนต้องจิกไหล่กว้างไว้แน่น ขณะที่อีกมือผลักไสศีรษะได้รูปออกไปจากแผ่นอกแต่ไม่เป็นผลแม้แต่น้อย
ริมฝีปากร้อนดูดกลืนยอดอกนุ่มจนมันเปลี่ยนเป็นสีเรื่อ แข็งขืนสู้ปลายลิ้น
ขณะที่สะโพรกแกร่งยังสอบเข้าหาร่างเล็กไม่หยุดจนได้ยินเสียงกระทบกันของเนื้อหยาบโลน
“อ๊า..อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า...”
ร่างขาวแอ่นรับทุกแรงหยัดของสะโพกแกร่งขณะที่ริมฝีปากเห่อช้ำหอบครางด้วยความเสียวซ่านมือแผ่นอกโดนมือหนาบดขยี้
ขณะที่อีกข้างก็โดนริมฝีปากร้อนดูดดุนฝากรอยฟันขบเม้มจนแทบช้ำ
ร่างเล็กบิดเร่าจะขาดใจ ขาขาวบีบรัดจนแทบจะแนบชิดกับต้นคอแกร่ง
หน้าท้องเต็มไปด้วยมัดกล้ามเสียดสีรัวเร็วเข้ากับหน้าท้องแบนราบ ริมฝีปากสีสดโดนบดเบียดอีกครั้ง
ขณะที่มือหนากอบกุมส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของเฟยหลงเอาไว้
และรูดรั้งรับกับจังหวะที่ควบกายเข้าหารัวเร็ว
“อื้มมม อื้มม” เสียงบดจูบหนักหน่วงดังก้องไปทั่วห้อง
ก่อนอิ๋งเจิ้นจะเปลี่ยนเป้าหมายมาซุกไซ้ที่ไหล่เรียวบาง
ร่างแกร่งกระแทกกายเข้าออกรัวเร็วขณะที่ช่องทางอุ่นนุ่มตอดรัดถี่ยิบ ในที่สุดเฟยหลงก็ทนไม่ไหว
“อ๊ะ อ๊า!”
ร่างเล็กร้องครางสุดเสียงขณะปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือหนา
อิ๋งเจิ้นรวบร่างขาวมากอดไว้แนบอกจนร่างเล็กกว่าจมมิดในอกกว้างหยัดสะโพกเข้าหาด้วยแรงอารมณ์หนักหน่วงจนเฟยหลงครางกระเส่าไม่หยุด
จากนั้นก็กระแทกกายอีกสองสามครั้งและปลดปล่อยในช่องทางอ่อนนุ่มมากมายจนอาบล้นต้นขาด้านในเฉอะแฉะ
แต่บทรักไม่ได้จบเพียงเท่านั้น เมื่อร่างขาวถูกจับให้นอนคว่ำ
มือหนายกสะโพกขาวขึ้นสูงก่อนจะสอดความแข็งแกร่งเข้าไปทีเดียวจนสุด
“อ๊า! อื้อ...” ร่างสูงฝังใบหน้าหล่อลงกับเรือนผมสีเข้ม
สูดดมด้วยความหลงใหลขณะขยับกายเข้าหาร่างเล็กรัวเร็วจนขาขาวสั่นระริก
เฟยหลงครางลั่นเหมือนผู้หญิงจิกทึ้งผ้าปูที่นอนแน่นจนข้อมือแทบจะกลายเป็นสีขาว
อิ๋งเจิ้นสอดประสานกายล้ำลึกกระทบกระแทกจุดเร้าลงมาหนักๆจนร่างเล็กหอบหายใจถี่
ทั้งเหนื่อยและเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจอยู่ตรงนี้ ขณะที่ร่างสูงไม่มีวี่แววว่าจะอ่อนตัวลงเลย
ยังควบกายเข้าหาราวกับปรารถนาในสิ่งนี้มานานแสนนาน
มือหนาบีบเค้นต้นขาเนียนจนบอบช้ำ หยัดสะโพกเข้าหารัวเร็วหนักก่อนจะหยุดลงเฉยๆ
ถอนร่างออกแล้วพลิกร่างโปร่งบางให้นอนหงาย ขาขาวถูกแยกออกไกลกันอย่างง่ายดาย
ดวงตาคมกริบจ้องมองช่องทางรักสีเรื่อที่มีแต่น้ำรักสีขุ่นเอ่อล้นออกมา
แถมยังขมิบถี่รัวไม่หยุดเพราะความต้องการของเจ้าตัวยังไม่หมดลง
เฟยหลงหอบหายใจด้วยความทรมาน
“อ๊า! อื้ออ หยุด แฮ่กๆ...หยุด”
ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อใบหน้าคมซุกต่ำลงที่หว่างขาเนียนกอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ชูชันบอกแรงอารมณ์ของเขาไว้ด้วยริมฝีปาก
ดูดดุนไม่ต่างจากที่ทำกับยอดอกของเขาเมื่อครู่
เฟยหลงบิดกายเร่าๆร้องลั่นเหมือนจะขาดใจ แผ่นอกขาวตัดกับยอดอกสีสดสะท้านหอบหนักมือขาวดันศีรษะร่างสูงออกด้วยความทรมาน
ขาขาวเนียนขยับหนีบเข้าหากันจริงอิ๋งจิ้นต้องสอดแขนเข้าไปโอบต้นขานุ่มและจับมือขาวที่ดันศีรษะเขาไว้ให้อยู่นิ่งๆ
“อ๊า อ๊ะ...อ๊า...”
เฟยหลงร้องลั่นและบิดกายเร่ากับความช่ำชองที่อีกฝ่ายปนเปรอให้ขณะที่อิ๋งเจิ้นปรนเปรอให้ร่างขาวเนียนด้วยความหื่นกระหายและต้องการ
เขาขยับครอบครองทุกตารางนิ้วในร่างกายบอบบาง
รูดรั้งรัวเร็วจนเฟยหลงแอ่นร่างเกร็งและปลดปล่อยออกมาในที่สุด
เฟยหลงหอบครางเสียงหวิวขณะที่ร่างสูงสอดร่างเข้ามาภายในช่องทางชื้นฉ่ำอีกครั้งและขยับกายเข้าหารัวเร็วจนอารมณ์รักทะยานขึ้นใหม่
มือขาวบางกรีดทึ้งลงบนแผ่นหลังกว้างด้วยความเจ็บใจ
และนั่นทำให้อิ๋งเจิ้นแนบชิดร่างขาวหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม
ริมฝีปากสีเรื่อกระซิบชิดใบหูร่างสูง
“ฉันเกลียดนาย...”
ฟอดดด
และร่างสูงตอบแทนด้วยการหอมแก้มเนียนดังฟอดยาวๆและเคลื่อนกายแนบชิดเข้าหาเฟยหลงย้ำๆจนร่างเล็กสติแทบหลุด
“เฟยหลง...อา...เฟยหลง....”
“อ๊ะ อ๊า!”
ใบหน้าสวยเชิดครางสุดเสียงก่อนจะปลดปล่อยอาบเลอะหน้าท้องแกร่งเช่นเดียวกับอีกฝ่ายที่ปลดปล่อยเข้ามาในร่างเฟยหลงจนชุ่มฉ่ำและอุ่นวาบ
ร่างสูงค่อยๆถอนร่างออกแต่ยังกกกอดร่างเล็กไว้แบบนั้นไม่ยอมปล่อย
ขาขาวเนียนก่ายไปบนขาร่างสูง
ร่างกายยังสัมผัสแนบชิดทุกสัดส่วน
เปลือกตาบางปิดลงด้วยความเหนื่อยล้า ขณะที่อิ๋งเจิ้นยังไม่หลับ
เขาสวมกางเกงให้ดีๆก่อนจะเปลี่ยนเสื้อแล้วหยิบเอาเสื้อเชิ้ตในตู้มาสวมคลุมให้ร่างเฟยหลงไว้
มือหนาลูบเรือนผมยาวยักโศกสีดำสนิทด้วยความรักใคร่ ก่อนจะจูบหน้าผากเนียนเบาๆ
ค่อยๆสอดแขนไปใต้เอวคอดบางแล้วรั้งร่างเล็กมากอดไว้แนบอก
พรมจูบทั่วใบหน้าสวยไม่หยุด
หอมแก้มแดงเรื่ออีกหลายฟอดใหญ่ๆ
เฟยหลงได้แต่ครางฮือในลำคออย่างสิ้นฤทธิ์ขณะที่อิ๋งเจิ้นลูบแผ่นหลังบอบบางไปมาราวกับจะปลอบประโลม
ฝ่ามืออุ่นลากผ่านแก้มเนียนก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากนิ่มระเรื่อเบาๆ
จ้องมองใบหน้าสวยยามหลับสนิทจมอยู่ในห้วงนิทรา ประโยคที่เสียงทุ้มพูดไว้ก่อนหน้านี้แว้บเข้ามาในหัวให้รู้สึกเจ็บปวด
‘ฉันเกลียดนาย...’
อิ๋งเจิ้นไม่ถือสา ถ้าหากเฟยหลงได้มองเห็น เขาจะรู้ว่าสายตาที่ร่างสูงมองเขาตอนนี้มันเอ็นดูขนาดไหน
ริมฝีปากสีซีดจุมพิตหน้าผากร่างเล็กในอ้อมแขนเบาๆ...
“แต่พี่รักเฟยหลง...พี่รักเฟยหลงที่สุดเลยครับ...”
ซับเลือดกันกระจายอะค่ะตอนนี้ (>\\\\\<)
ตอบลบ