Check Mate Chapter 15 : : The way you hate me 2 [NC]

nc

“อื้อ!”

เสียง ทุ้มหายไปในลำคอเพราะริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบลงมาอย่างรุนแรง บดขยี้และขบเม้มผิวเนื้ออ่อนอย่างไม่ปรานีปราศรัย โหดร้ายป่าเถื่อน ไร้ซึ่งความทะนุถนอมโดยสิ้นเชิง ไม่สนใจเสียงร้องในลำคอและอาการต่อต้านของเฟยหลง ขายาวแทรกกลางหว่างขาเรียว ข้อมือสองข้างถูกร่างสูงกดไว้แน่นเหนือศีรษะจนขยับไม่ได้

ฝ่า มือร้อนจัดอีกข้างกระชากเสื้อที่เฟยหลงสวมอยู่ด้วยแรงทั้งหมดที่มี ร่างโปร่งร้องเสียงอู้อี้ในลำคอเพราะเนื้อผ้าขรูดกับผิวเนื้อเนียนตาม แรงกระชากจนแสบไปหมดทั้งร่าง หลังจากจัดการทำให้เสื้อถูกฉีกกระชากขาดวิ่นแทบไม่เหลือเค้าเดิมแล้ว

มือ หนาก็เลื่อนขึ้นมาบีบปลายคางมนให้เผยอริมฝีปากขึ้น ทว่าเฟยหลงกัดฟันแน่น ไม่ยอมให้รุกรานง่ายๆ มือหนาจึงเลื่อนต่ำลงปลดซิบกางเกงอีกฝ่าย รั้งลงอย่างรุนแรงจนเนื้อผ้าบาดขาขาวเนียนให้เฟยหลงต้องสะดุ้งด้วยความเจ็บ ปวด ทว่าไม่มีอะไรน่าตกใจเท่ากับอันเดอร์แวร์ที่ถูกรูดลงไปไว้ที่หัวเข่าเนียน และผลักให้ต่ำลงเรื่อยๆจนอิ๋งเจิ้นสามารถใช้ปลายเท้าเขี่ยมันออกไปให้พ้นทาง ได้

ร่าง เกือบเปลือยสั่นระริกและความตกใจทำให้เผลอส่งเสียงร้องในลำคอเป็นการเปิดปรา การให้เรียวลิ้นร้อนสอดเข้ามาลุกล้ำทั่วโพรงปากหวานจนได้ ร่างสูงส่งปลายลิ้นเข้าเกาะเกี่ยวลิ้นนุ่มอย่างเร่าร้อนและดุดัน สัมผัสดูดกลืนกลีบปากสวยจนเห่อช้ำ บดริมฝีปากลงไปซ้ำๆอย่างหนักหน่วงจนร่างระหงสะท้านหอบหมดเรี่ยวแรง

ร่าง สูงบดเบียดกายเข้าหาร่างเนียนนุ่มใต้ร่างจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน มือหนาจับขาเรียวขาวให้แยกกว้างเพื่อให้แทรกกายเข้าไปได้แนบชิดกว่านี้

เฟย หลงหน้าร้อนวูบเมื่อรู้สึกว่าหน้าท้องแกร่งเสียดสีหน้าท้องของตนจนรู้สึก เสียววาบทั่วท้องน้อย ขณะที่ริมฝีปากร้อนผ่าวยังคงบดจูบดูดดุนริมฝีปากสีสดจนชื้นฉ่ำ ข้อมือขาวยังถูกตรึงแน่นจนชาไปทั้งแขน

ใบ หน้าคมซุกไซ้ทั่วลำคอขาว ดูดดุนจนผิวเนียนขึ้นสีเรื่อ ประทับตราจนทั่วแทบไม่เหลือที่ว่าง เฟยหลงหอบหนัก เสียงทุ้มเอ่ยกระท่อนกระแท่น

“หยะ หยุด...หยุดเดี๋ยวนี้อิ๋งเจิ้น”

“ไม่... ฉันไม่หยุด”

เสียงหนักแน่นตอบกลับ ขณะที่ริมฝีปากร้อนเลื่อนต่ำลงถึงแผ่นอกขาวเนียน

“นายเป็นของฉันได้ยินมั้ยเฟยหลง เป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ตั้งแต่คืนนั้น และตลอดไป!”

“อ๊ะ!”

เฟย หลงสะท้านเฮือก เมื่อริมฝีปากร้อนดูดดุนยอดอกนุ่มเข้าโพรงปาก ร่างสูงจงใจดูดเม้มหนักๆที่ปลายยอดอันเป็นจุดอ่อนไหว ดูดดุนสลับหนักเบาจนร่างโปร่งครวญครางเสียงหวิวอย่างไม่อาจห้าม รับรู้ได้ว่าหัวใจกำลังเต้นรัวเร็ว แม้อีกใจจะรู้อยู่เต็มอกว่าแบบนี้มันผิดศิลธรรมมากขนาดไหน

เพราะเขาทั้งคู่ เป็นพี่น้องกัน!!!

“อะ อย่า อ๊ะ อ๊า...อย่า ขอร้อง อื้อ...อ๊า...”

เสียง ห้ามปนเสียงครางกระเส่าไม่ได้ทำให้อิ๋งเจิ้นอยากจะหยุด ตรงกันข้ามมันทำให้เขากระหายอยากในตัวร่างเล็กจนถึงที่สุดเลยก็ว่าได้ ปลายลิ้นร้อนลามเลียเกี่ยวกระหวัดยอดอกสีสดอย่างหื่นกระหายและยากที่จะหยุด อิ๋งเจิ้นขบเม้มจนขึ้นรอยจูบรอยฟันพร่างทั่วแผ่นอกเนียน ขณะที่ฝ่ามือหนาบดขยี้ยอดอกอีกข้างเร่งเร้าจนร่างโปร่งบิดกายเร่าๆไปมาด้วย ไม่อาจต่อต้านความเสียวซ่านที่ร่างสูงมอบให้ได้

อิ๋ง เจิ้นพรมจูบต่ำทั่วหน้าท้องแบนราบ แหย่ลิ้นลงแอ่งสะดือขาวจนร่างโปร่งสะท้านเฮือก ริมฝีปากร้อนพรมจูบทั่วหน้าท้องน้อยราบเรียบ มือหนาปล่อยจากการกดข้อมือขาวสองข้างไว้ให้อยู่เหนือศีรษะ

เฟย หลงจิกมือลงบนบ่ากว้าง ผลักไสอย่างต่อต้านเมื่อใบหน้าหล่อโน้มต่ำลงกลางหว่างขาขาว ริมฝีปากร้อนแตะจูบเข้าที่ต้นขาด้านในจนร่างโปร่งสะท้านเฮือก

“อะ อย่า...อิ๋งเจิ้น อย่า...ขอร้อง....” เสียง นุ่มทุ้มสั่นไหวแบบที่อิ๋งเจิ้นไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะหยุด หนำซ้ำริมฝีปากร้อนยังจงใจครอบครองส่วนกลางลำตัวของเฟยหลงจนเจ้าตัวสะท้าน เฮือกด้วยความเสียวสะท้าน

“อ๊า..อื้ออ อ๊ะ อ๊า...”

ร่าง ขาวเนียนบิดเร่า ต้นขาเนียนนุ่มเบียดชิดเข้าหากันด้วยทนความกระสันไม่ไหว จนอิ๋งเจิ้นตั้งล็อคขาขาวไว้ให้อยู่นิ่งๆ ร่างระหงแอ่นรับตามสัญชาตญาณ แผ่นอกเนียนที่พร่างไปด้วยรอยจูบตัดกับยอดอกสีสดฉ่ำราวกับลูกเชอร์รี่สะท้าน หอบหนัก เช่นเดียวกับเสียงทุ้มหวานที่ครางกระเส่าเร้าอารมณ์อย่างถึงที่สุด

“อ๊า อื้อ อ๊า!”

มือขาวขยุ้มเส้นผมสีดำสนิทของร่างสูงจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง เฟยหลงหอบแรงราวกับจะขาดใจทุกครั้งที่อิ๋งเจิ้นเร่งเร้าจังหวะปรนเปรอ

“อ๊า!”

ใน ที่สุดร่างบางก็กระตุกเกร็งและปลดปล่อยออกมา อิ๋งเจิ้นเก็บกลืนทุกหยาดหยดอย่างไม่มีความคิดที่จะรังเกียจเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่ร่างสูงจะทาบทับร่างลงมาจนแนบชิดกัน เฟยหลงผลักไหล่กว้างออก ร่างเล็กหอบหายใจแรงด้วยความเหนื่อย น้ำตาซึมเล็กน้อยที่หางตา ทว่านัยน์ตาคู่สวยหยาดเยิ้มและริมฝีปากบวมช้ำสีเรื่อที่กำลังเผยอตัดกับฟัน ขาวทำให้ใบหน้าสวยตอนนี้เซ็กซี่น่าขยี้จนแทบคลั่ง

มือหนาประคองกอดบั้นเอวเพรียวไว้ ขณะทาบร่างเสียดสีเบาๆจนร่างขาวโยกคลอนเป็นจังหวะ

“อะ อย่า...ทำแบบนี้...หยุด เถอะอิ๋งเจิ้น ฉันขอร้องนายจริงๆ” สีหน้าเฟยหลงขอร้องอย่างที่เจ้าตัวพูด หยาดน้ำใสๆที่เหมือนจะหลั่งรินจากนัยน์ตาคู่สวยบ่งบอกว่าเขากำลังทำร้ายตจิต ใจอีกฝ่ายให้บอบช้ำขนาดไหน

“ไม่...ฉันจะลงโทษนาย”

“เราเป็นพี่น้องกัน”

“หรอ...”

อิ๋ง เจิ้นเลิกคิ้ว มือหนาบีบขย้ำลงมาที่แผ่นอกด้านซ้ายของเฟยหลงจนร่างเล็กสะท้านเฮือก ใบหน้าเนียนสวยผุดพราวไปด้วยเหงื่อ เสียงทุ้มครางเครือหวิวมือปลายนิ้วร้อนผ่าวบดขยี้ยอดอกนุ่มไปมาเบาๆ

ริมฝีปากร้อนกระซิบชิดริมฝีปากเห่อช้ำ

“ถ้างั้นทำไมหัวใจนายมันเต้นแรงนักล่ะ...”

“ฉัน ขอร้องอย่าทำแบบนี้เลย” เสียงทุ้มแผ่วเบาลงไปทุกที แต่อิ๋งเจิ้นแค่เหยียดยิ้มร้ายๆเท่านั้น ปลายนิ้วเรียวยาวแตะลงบนช่องทางคับแคบก่อนจะค่อยๆสอดเข้าไปด้านใน แม้จะโกรธหรือหึงหวงเฟยหลงแค่ไหน แต่ไม่อยากทำรุนแรงให้ร่างโปร่งบอบช้ำไปมากกว่าที่เป็นอยู่ แค่เห็นผิวขาวเนียนละเอียดแดงเรื่อเพราะรอยบาดของผ้าก็ทำให้เขาเจ็บแทนแล้ว

อิ๋งเจิ้นรู้มาตลอดว่าเฟยหลงสวย แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าร่างเล็กไม่ได้สวยแค่ใบหน้า แต่สวยไปทั้งตัว

ตรงไหนก็ล้วนหน้าพรมจูบฝากรอยรักไปซะหมด

“เจ็บ!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อปลายนิ้วร้อนผ่าวดันเข้ามาในร่างเขา แม้จะเชื่องช้า แต่เขาก็เจ็บปวดและเกร็งไปหมด

“อย่าเกร็งสิ...” เสียงเข้มกระซิบแผ่ว กดจูบที่หน้าผากชื้นเหงื่อเบาๆ

“อิ๋งเจิ้น อย่าทำแบบนี้ ขอร้อง...” เฟยหลงแตะมือลงบนไหล่กว้าง สีหน้าวอนขอและน้ำตาที่ซึมอยู่ที่หางตาทำให้ร่างเล็กน่ารักน่าใคร่จนแทบบ้า แล้วใครมันจะไปหยุดได้!

“อื้อ!”

เสียง ทุ้มหายไปเมื่อริมฝีปากสีสดถูกบดเบียดจุมพิตและกลืนกินอีกครั้ง อิ๋งเจิ้นชักจูงร่างเล็กในอ้อมแขนด้วยจูบที่เร่าร้อนจนแทบจะทำให้อีกฝ่าย หลอมละลาย มือขาวจิกทึ้งลงบนเสื้อเขาจนยับย่น ขณะที่จูบหนักหน่วงสลับกับอ่อนโยน ปลายนิ้วเรียวก็ค่อยๆควานทั่วผนังร้อนอ่อนนุ่ม เย้าแหย่เข้าออกและขยับขยายให้พร้อมรับสิ่งแปลกปลอมที่ใหญ่กว่านี้มาก

“อื้ออ แฮ่ก....”

เสียง ริมฝีปากถูกบดเบียดและดูดกลืนยังคงดังเป็นระยะๆในห้องที่เงียบสนิทและไม่มี ใครนอกจากเขาทั้งสองคน เฟยหลงสะดุ้งสุดตัวและจิกมือลงบนไหล่กว้างแน่นเมื่อปลายนิ้วร้อนสัมผัสเข้า กับจุดที่ทำให้รู้สึกเสียดเสียวจดบิดกายเร่า

อิ๋งเจิ้นถอนจูบออกและบดจูบไปทั่วไหล่เรียวบางแทนระหว่างที่ขยับปลายนิ้วเข้าออกเพิ่มขึ้นทีละนิ้วจนครบทั้งสามนิ้ว

ร่างสูงขยับขยายจนมั่นใจว่าเฟยหลงพร้อมแล้วเขาจึงค่อยๆถอนนิ้วออกมา

เฟย หลงดันแผ่นอกกว้างไว้เมื่ออิ๋งเจิ้นทาบร่างลงมาหาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขารู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายที่เตรียมจะลุกล้ำเข้ามา ภายในร่างเขา

“อะ อย่า...” เฟยหลงขอร้องร่างสูงอีกครั้ง เขาไม่อยากรู้สึกผิดแบบนี้ไปจนชั่วชีวิต...

ผิดที่มีอะไรกับพี่ชายตัวเอง...

ผิดที่ดันลึกๆในใจมันดันไปรู้สึกดี

มือหนาจับเข้าที่ใบหน้าสวยก่อนจะจูบลงมาบนริมฝีปากสีสดย้ำๆหลายครั้ง

 “พี่สัญญาว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น...พี่จะรับผิดชอบเอง...”

อ่านต่อ+กลับไปเม้น >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1049618&chapter=17