“อะ
อิ๋งเจิ้น!”
เฟยหลงเบิกตากว้างทันทีที่หลบจูบคนตัวโตกว่าได้สำเร็จ
ตอนนี้อิ๋งเจิ้นทำตัวแปลกๆกับเขามากขึ้นทุกขณะ
ที่สำคัญไอ้การทาบร่างลงมาคร่อมเขาทั้งตัวมันทำให้เขาตกใจมาก
ปรกติถึงจะหยอกล้อกันแรงขนาดไหน อิ๋งเจิ้นก็ไม่เคยทำแบบนี้ ทำเหมือนคลั่งเขาแทบบ้า
และมันพลอยทำให้เฟยหลงกลัวไปด้วย!
พอเขายกมือขึ้นมาดันแผ่นอกกว้างให้ถอยออกห่าง
กลับกลายเป็นว่าอิ๋งเจิ้นดึงมือเขาไปพรมจูบทั่วฝ่ามือ
ที่สำคัญยิ่งเขากระถดหนีอีกฝ่ายยิ่งตามเข้ามาราวกับคุกคามกัน! ชุดคลุมเฟยหลงตอนนี้หลุดลุ่ยไม่เหลือเค้าเดิมเลยแม้แต่นิดเดียวสาบเสื้อหลุดไปอยู่ที่หัวไหล่เช่นเดียวกับรอยแยกของชุดคลุมที่ร่นขึ้นมาจนเห็นโคนขาขาวชัดเจน
มือหนาสองข้างคว้าเข้าที่เอวเขาและออกแรงดึงร่างเขาให้ไปอยู่ใต้ร่างของอิ๋งเจิ้นอย่างไม่อาจห้าม
“บ้าไปแล้วหรือไง!” เฟยหลงต่อว่า ขณะริมฝีปากร้อนพรมจูบทั่วใบหน้าและโน้มลงมาเตรียมจะทาบทับลงบนริมฝีปากของเขา
“ถ้าเรามีลูกได้
อยากได้ลูกชายหรือลูกสาว” เสียงแหบพร่าถาม และมันทำให้เฟยหลงทำตาโต
“นายบ้าไปแล้วอิ๋งเจิ้น”
“พี่ไม่ได้บ้า....ถ้านายอยากได้พี่ก็จะ
‘ทำ’ ให้....ลูกแฝดยังได้เลย”
อิ๋งเจิ้นหัวเราะเบาๆ แต่เฟยหลงน่ะคิดว่าร่างสูงทำงานหนักจนเพี้ยนไปแล้ว
“ฉันเป็นผู้ชาย
จะไปมีลูกได้ไง ที่สำคัญเราเป็นพี่น้อง อื้อออ”
เสียงของเฟยหลงขาดหายเพราะริมฝีปากร้อนที่กดแนบลงมาแบบไม่ให้ตั้งตัวเลย
ครั้งนี้ทั้งจาบจ้วง รุนแรงและเร่าร้อน
อิ๋งเจิ้นบดริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากของเขาหนักๆ หนักมากขึ้นเรื่อยๆดูดดุนริมฝีปากร้อนผ่าวจนกลีบปากสีสวยบอบช้ำ
แค่นั้นยังไม่พอ
มือหนาบีบปลายคางของเฟยหลงให้เผยอริมฝีปากขึ้นมาก่อนที่เขาสอดจะลิ้นร้อนเข้าไปลุกล้ำภายในโพรงปากร้อนจนทั่ว
เกาะเกี่ยวลิ้นนุ่มไว้อย่างกระหาย และเมื่อคิดจะหดลิ้นหนีก็ยิ่งตามเกี่ยวกระหวัดพันร้อนแรงดุดันมากขึ้นเรื่อยๆ
จูบของอิ๋งเจิ้นกำลังพรากสติสัมปชัญญะของเฟยหลงออกไปมากทุกที
“อะ
อย่า....” เฟยหลงดันไหล่กว้างออกไปตอนที่ริมฝีปากร้อนผละออกจากริมฝีปากเขาและเปลี่ยนมาให้ความสนใจกับลำคอขาวผ่องแทน
ตอนนี้อิ๋งเจิ้นกำลังคลั่ง เขาไม่สนถูกผิด ไม่สนด้วยเฟยหลงจะคิดยังไง จะรู้สึกยังไง
ถ้าหากว่าหวังซุนไม่ให้เขาบอกเขาก็ไม่บอก
แต่เขาก็จะไม่หยุดทำในสิ่งที่อยากทำเหมือนกัน
ทำไมเฟยหลงถึงได้หอมหวานไปหมดทั้งตัวแบบนี้ก็ไม่รู้
ริมฝีปากร้อนผ่าวลากทั่วลำคอระหงอย่างคลั่งไคล้ฝ่ามือหนาทึ้งเสื้อคลุมออกจากร่างขาวเนียนจนเฟยหลงเกือบจะเปลือยเปล่าอยู่แล้ว
วันนี้แหละ
จะจูบให้ทั้งตัวจริงๆ!
“อิ๋งเจิ้น! หยุด!!”
เฟยหลงรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายผลักไหล่กว้างเต็มแรง ถ้าครั้งนี้พ้นเขาคงรอด
เพราะจะวิ่งลงจากเตียง จากนั้นค่อยทำอะไรสักอย่างเพื่อเรียกสติอิ๋งเจิ้น
แต่ถ้าหากว่าไม่ เขาต้องแย่แน่ เพราะอิ๋งเจิ้นเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้! แล้วลึกๆลงไปเขารู้สึกกับทุกสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้จนกลัวตัวเอง
หมับ!
ทว่านอกจากจะทำไม่สำเร็จแล้ว
อิ๋งเจิ้นยังกอดร่างโปร่งบางไว้จมมิดในอ้อมแขน
จมูกโด่งไล้ทั่วแก้มใสสูดกลิ่นหอมระเรื่อเข้าปอดดังฟอดดด
และยังตามพรมจูบต่ำไปเรื่อยจนผิวกายขาวเนียนถูกดูดเม้มและขึ้นสีเรื่อ
เฟยหลงดิ้นไม่หลุดด้วยสรีระตนดันเสียเปรียบอีกฝ่ายเข้าเต็มประตู
ตัวเล็กกว่าอย่างมากมาย และที่ทำให้ลมหายใจสะดุดเฮือก
คือริมฝีปากร้อนที่พรมจูบไปทั่วหัวไหล่กลมมน ลงต่ำไปจนถึงไหปลาร้าเนียนสวย
และที่ทำให้เฟยหลงหลุดเสียงครางอย่างไม่อาจห้าม
“อ๊ะ! อ๊า....” เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวครอบครองลงบนยอดอกนุ่มสีสด
ริมฝีปากร้อนดูดดุนขบเม้ม เกี่ยวกระหวัดอย่างเร่งเร้ายังไม่พอ
มือหนายังสอดไปใต้แผ่นหลังบางและดันให้แอ่นรับสัมผัสวาบหวามเสียวซ่านที่ทำให้ต้องหอบสะท้านอยู่ใต้ร่างแกร่งอย่างห้ามไม่อยู่
“อ๊า...อ๊า...อิ๋งเจิ้น..”
เสียงร้องครางของเฟยหลง ยิ่งไปปลุกสัญชาตญาณดิบเถื่อนในตัวฝ่ายกระทำเข้าอย่างจัง
ริมฝีปากร้อนยิ่งดูดกลืนและตวัดเลียยอดอกแข็งขืนอย่างหื่นกระหาย
มือหนาอีกข้างก็ฟอนเฟ้นบดขยี้ยอดอกสีเรื่ออีกข้างจนชูชันด้วยแรงอารมณ์ อิ๋งเจิ้นดื่มดำอย่างไม่รู้จักพอและรู้สึกเหมือนเฟยหลงจะทำเขาเป็นบ้า!
ไม่พอ
มันต้องการ ต้องการอะไรที่ยิ่งกว่านี้!
ขณะที่ริมฝีปากร้อนยังคงฟอนเฟ้นทั่วแผ่นอกขาว
ฝ่ามือหนาอีกข้างก็เลื่อนลงต่ำลูบไล้โคนขาขาวเนียนบีบเค้นด้วยแรงอารมณ์จนเฟยหลงสะท้านหอบ
ยอดอีกสีสวยถูกดูดดุนครอบครองจนเต็มไปด้วยรอยขบและรอยฟัน เฟยหลงบิดกายเร่าๆไปมาภายใต้ร่างแกร่งอย่างไม่อาจห้ามและมันทำให้อิ๋งเจิ้นแทบจะบ้า
ร่างสูงพรมจูบต่ำลงทั่วหน้าท้องเนียนสวยแบนราบ
เฟยหลงหายใจหอบแรงจนอารมณ์เขายิ่งพุ่งสูง ร่างกายอีกฝ่ายราวกับของต้องห้ามแสนหวานที่ถ้าลองได้ลิ้มรสสักที
ก็จะหยุดไม่ไหวและเผลอดื่มด่ำกับมันอย่างตะกละตะกลาม
และใช่
ทั้งชีวิตเขาไม่เคยคลั่งไคล้ ต้องการใครแทบบ้าเหมือนที่เขาต้องการเฟยหลงตอนนี้
“อ๊า...อ๊ะ...อิ๋ง...เจิ้น!” เสียงครางกระเส่าพร้อมลมหายใจขาดห้วงดังขึ้นเมื่อริมฝีปากร้อนพรมจูบต่ำจนถึงท้องน้อย
และดูเหมือนจะต่ำลงไปอีกจนน่าหวาดเสียว เฟยหลงสะดุ้งสุดตัวเมื่อริมฝีปากร้อนครอบครองส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวของเขาไว้อย่างรวดเร็วจนแทบไม่ทันตั้งรับ
ความเสียวซ่านพุ่งวาบโจมตีทั่วช่องท้องจนเสียดวูบ อิ๋งเจิ้นออกแรงบีบรัดริมฝีปากและรูดรั้งขึ้นลงอย่างไม่รังเกียจเลยสักนิด
สำหรับเขาอะไรของเฟยหลงมันก็น่าสัมผัสและยั่วเย้าไปทุกสัดส่วน!
“อื้อ! อ๊า...อิ๋งเจิ้น...อ๊า...นะ นาย....แฮ่ก....นาย”
เฟยหลงพูดไม่เป็นคำ สติกระเจิดกระเจิงเมื่อร่างสูงเร่งจังหวะเข้าออกรัวเร็ว
ความร้อนอ่อนนุ่มของริมฝีปากและความช่ำช่องของร่างสูงทำให้เฟยหลงบิดกายเร่าๆไปมาราวกับจะขาดใจ
ใบหน้าสวยแหงนขึ้นแสดงสีหน้าเสียวซ่านเร้าอารมณ์ออกมาจนหมด
มือขาวขยำเส้นผมสีดำสนิทจนยุ่งเหยิง ยิ่งลิ้นร้อนกระหวัดเลียไล้เล็มไปทั่วอย่างเอาอกเอาใจ
เฟยหลงยิ่งเผลแอ่นสะโพกรับอย่างลืมตัว
ทำให้ร่างสูงยิ่งเร่งจังหวะรัวเร็วพาคนสวยของเขาให้ไปถึงปลายทาง...
“อื้อ! อ๊า...อิ๋งเจิ้น!” เสียงหวานครางกระเส่าลั่นห้องและปลดปล่อยธารรักสีขุ่นออกมาทันทีที่ทนความเสียดเสียวไหวไม่ไหว
อิ๋งเจิ้นเก็บกลืนรับรู้รสชาติของเฟยหลงทุกหยาดหยด เฟยหลงหอบหายใจอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง
หากอิ๋งเจิ้นจะทำมากกว่านี้ เขาเองก็ไม่ได้มีแรงจะต่อต้านแล้ว...
มือหนาแยกเรียวขาขาวผ่องออกจากการก่อนปลายนิ้วเรียวยาวจะแตะลงบนช่องทางรักสีหวานเบาๆ
เฟยหลงสะดุ้งเฮือก
เขาเห็นอิ๋งเจิ้นจ้องมันตาไม่กระพริบจนหน้าเขาเห่อร้อนไปทั้งหน้า
“ฉันอยากเข้าไปตรงนี้ของนายจะแย่...รู้มั้ย”
เขาพูดตรงๆและทำให้เฟยหลงยิ่งหน้าร้อนมากกว่าเดิม
และเขาก็ต้องผวาเฮือกเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวสอดเข้ามาในช่องทางอุ่นนุ่ม
ในร่างกายของเขา!
“อะ
อิ๋งเจิ้นมันเจ็บ...” เสียงใสว่า พร้อมกับหยาดน้ำที่เอ่อคลอในดวงตาคู่สวย
แบบว่าเจ็บจริงๆ ทว่าหน้าตาเฟยหลงตอนนี้ อิ๋งเจิ้นคิดอะไรไม่ออก
ไม่รู้จะบรรยายคำไหนนอกจากน่าเอาจนเขาแทบจะหยุดตัวเองไม่อยู่!! แก้มแดงเรื่อ ริมฝีปากเห่อช้ำ
ผิวขาวเต็มไปด้วยรอยรัก และไหนจะขาขาวๆที่แยกออกกว้างนี่อีกล่ะ
ถึงจะเพราะเขาจับมันแยกออกก็เถอะ!
“นายทำแบบนี้ไมได้นะ...นายกำลังทำร้ายฉัน”
เฟยหลงพูดด้วยสีหน้าขอร้อง กัดริมฝีปากจนห้อเลือด และอิ๋งเจิ้นก็ใจอ่อนยวบเพราะคำว่า
‘ทำร้าย’ ที่เฟยหลงพูดมา
แม้ว่าเขาจะปวดหนึบไปหมดจนแทบระเบิด แต่ก็ยอมลงให้อีกฝ่ายครึ่งทาง
“ไม่ใส่เข้าไป
โอเคมั้ย” เขาพูดตรงๆ และปลดตะขอกางเกงตัวเองไปด้วย และไม่ว่าเฟยหลงจะยังไงก็ตาม
ไม่ไหวแล้วเว้ย!!!
“อิ๋งเจิ้น
อะ อย่าเพิ่ง อื้อ!”
เฟยหลงสะดุ้งเฮือก แขนขวาผวารัดแผ่นหลังแกร่งไว้แทบไม่ทันเมื่อสัมผัสได้ถึงความเป็นชายที่พร้อมลุกล้ำเต็มที่ของอีกฝ่าย
อิ๋งเจิ้นจับจ่อมันเข้าที่ช่องทางรักของเขา แต่ไม่ได้ใส่เข้ามา
ทว่าร่างสูงขยับกายเสียดสีแค่ภายนอกไปมาเป็นจังหวะเนิบนาบ
“อ๊า...อื้ออ...”
เฟยหลงจิกเสื้อของร่างสูงจนยับยู่ยี่ ความเสียวซ่านโจมตีทั่วท้องน้อยเมื่อร่างสูงเสียดสีร่างกายไปมา
สีหน้าอิ๋งเจิ้นเต็มไปด้วยความดิบเถื่อนและปรารถนาในตัวเขาสุดๆ มือหนาจับเอวบางไว้ขณะเร่งเร้าจังหวะมากขึ้นจนเฟยหลงรับรู้ได้ถึงความเฉอะแฉะของร่างสูงที่เปรอะเปื้อนอยู่ภายนอก
ใบหน้าของเขาเห่อร้อนไปทั้งหน้า
เขารับรู้ได้ว่าอิ๋งเจิ้นข่มความรู้สึกแค่ไหนที่ทำได้แค่นี้
หน้าท้องแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ขยับรัวเร็วทำให้เฟยหลงรู้สึกอายขึ้นมาเฉยๆเขาจิกเล็บขูดขีดลงบนแผ่นหลังอีกฝ่ายเมื่อฝ่ามือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวของเขาเอาไว้
ขณะขยับกายเสียดสีเร่งเร้าไม่หยุด
“อ๊า! อ๊า....อ๊า...อิ๋งเจิ้น...”
“เฟยหลง....เฟยหลง....อา...เฟยหลง....”
เฟยหลงหลับตาลงเมื่ออิ๋งเจิ้นเรียกชื่อเขาไม่หยุด
แถมยังพรมจูบทั่วใบหน้าขณะเร่งจังหวะรัวเร็วแทบลืมหายใจ
“อ๊า...อื้อออ
อิ๋งเจิ้น...”
เสียงหวานครางกระเส่าอยู่ข้างๆหูทำให้อิ๋งเจิ้นสติหลุดไม่พอ
แต่ขาขาวที่แยกออกกว้างและร่างยั่วเย้าที่แอ่นรับทุกสัมผัส ยังทำให้เขาอยากจะฝังตัวตนลงไปในร่างเฟยหลงเดี๋ยวนี้! แต่เพราะอีกฝ่ายยังไม่พร้อม
และเขาก็กลัวจะทำเฟยหลงท้องทั้งๆที่ยังไม่ได้ตบแต่งหรือทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลยสักอย่าง
อิ๋งเจิ้นขยับข้อมือรัวเร็วเพื่อส่งคนสวยให้ถึงปลายทางอีกครั้ง และไม่นานร่างเล็กก็ปลดปล่อยจนเลอะเปรอะทั่วหน้าท้องเขาแต่เขาไม่สนใจ
เมื่ออิ๋งเจิ้นรู้ว่าตัวเองกำลังจะถึงปลายทาง เขารีบผละออกจากเฟยหลง มือหนาจับที่แก่นกายแข็งขืนก่อนจะขยับข้อมือและรูดธารรักออกมาจนหมดในคราวเดียว
เฟยหลงหายใจหอบ เขายังกอดแผ่นหลังกว้างไว้แน่น ขณะอิ๋งเจิ้นกดจูบที่หน้าผากเขาเบาๆ
ก่อนร่างสูงจะผละออกไปจากร่างเฟยหลงและหายเข้าไปในห้องน้ำ...
เฟยหลงเหนื่อยจนแทบสลบ
แต่ถึงแบบนั้นเขาก็มีอะไรให้ต้องคิด....
